Içindeki boslukta bogulurcasina çirpiniyor
Gözleri her gözden imdat istiyordu
Kalbi henüz kararmamis,
Vicdani körelmemisti
Tabiati, dünyayi, gökyüzünü yeni algilamamisti
Çiçekleri, gülleri, gelincikleri yeni koklamisti
Topraga ayak bastigini yeni bilmisti
Havayi cigerlerinin içine bir baska çekmisti
Her soruyu yeni soruyordu beynine
Her cevabi bulamiyordu beyninde
Çirpindikça bunaliyordu
"Medet ey kardeslerim" dedikçe yalnizlasiyordu
Bir tas atip denize seyretti halkalari
Nasil da nizamli halkalardi
Sanki daha önce hiç görmemisti
Deniz sanki simdi daha maviydi
Gözleri mutlu desem degil
Sevinçli desem hiç degil
Bir baska manâ vardi gözlerinde
Hiç kimsenin bilmedigi
Kalbi henüz sicak
Atiyor hizli hizli yerinden çikacak sanki
"Dur! Öyle atma hizla" diyor, dinlemiyor
Sanki kalbi bir baskasinin ki
Elleri buz gibi
Yüzü bembeyaz
Elinde bir sey sikiyor ama ne
Henüz kimse bilmiyor.
Ayaklari birbirine dolaniyor.
Onu geri götürüyor.
Ilk gittigi o yere
Herkesin çok iyi bildigi ama
Kendi istekleri ile gitmedikleri o yere
Mezarliga
